środa, 1 sierpnia 2012

Imagine 1 : Zayn


Siedząc wpatrywałaś się w ekran telefonu . Wyczekiwałaś aż w końcu zadzwoni lub wyśle sms-a , że zaraz będzie i powie jak bardzo Cię kocha. Brakowało słodkich słów na dobranoc , czułych pocałunków i jego rąk , które obejmowały za każdym razem . Zastanawiałaś się czy dobrze zrobiłaś nie wysłuchując wytłumaczenia . Równie dobrze to zdjęcie mogłoby być fotomontażem.
Z codziennych rozmyśleń przerwał Ci dźwięk dzwonka do drzwi . Wstałaś i powolnym krokiem zmierzałaś w stronę dzwoniącej osoby . Otworzyłaś , a widok przed Tobą był niedoopisania , wokół pełno policji , pogotowia. Zdenerwowana wybiegłaś z domu i zapytałaś się dowolnego przechodnia o co chodzi .
- Jakiś chłopak układał z róż kształt serca . Droga miała być zamknięta,ale najwidoczniej ktoś się przedarł przez blokadę i go potrącił. Niestety sprawca uciekł , a Zayn , bo tak miał na imię podobno ten chłopak nie wiadomo czy przeżyje.
- ale . Ale jak to?! Zayn,mój Zayn?! - wpadłaś w rozpacz , nie wiedziałaś co ze sobą zrobić w tej chwili . Miałaś nadzieje,że to będzie nie prawda. Pobiegłaś szybko do domu i zadzwoniłaś do Lou .
- Jest z wami Zayn?! - krzyknęłaś
- Tak , z nami w szpitalu . Chciał zrobić Ci niespodziankę i prosić o wybaczenie , ale potrącił go jakiś samochód . Jest w ciężkim stanie. - powiedział z załamanym głosem
- Nieee! To nie możliwe .. on nie może .. - nie wypowiedziałaś do końca słów , ponieważ Lou wyprzedził Cię mówiąc, że Harry zaraz będzie pod Twoim domem.
Rozłączyłaś się i jedyne co zrobiłaś to założyłaś trampki , nie obchodził Cię rozmazany tusz na twarzy. Liczył się tylko on .
- [T.I] ! – zaczął wołać chłopak z samochodu , szybko wybiegłaś i wpadłaś do środka auta cała zapłakana.
- Będzie dobrze , uspokój się . - powiedział również załamany całą sprawą Harry , ale dodawał otuchy , że będzie lepiej.
- to wszystko przeze mnie! Gdybym tylko wysłuchała go wtedy , nie doszło by do wypadku i był by teraz z nami , bezpieczny ..
- [T.I] nie obwiniaj się . Każdy by tak postąpił na twoim miejscu , teraz nie myśl o tym , myśl o teraźniejszości .
- ale jeżeli on nie przeżyje?! Ja sobie nigdy tego nie wybacze... on nie może – kontynuowałaś
- Przeżyje! On musi przeżyć , ma dla kogo, ma nas , ma Ciebie
- oby ..
Dalej jechaliście w ciszy .
Gdy dojechaliście na miejsce od razu pierwsza wybiegłaś z samochodu nie czekając na Harrego .
- Gdzie leży Zayn Malik?! - krzyknęłaś zrozpaczona w twarz pielęgniarce
- w sali 20 – odpowiedziała ze spokojem .
Pobiegłaś szybko w stronę sali i zobaczyłaś siedzących chłopaków.
- Co z nim?! - wrzasnęłaś
- jeżeli nie obudzi się w ciągu 5 godzin nie ma szans na przeżycie.. - powiedział załamany Niall .
- to moja wina .. - krzyknęłaś staczając się na podłoge .
Podszedł do Ciebie Harry i przytulił , to samo zrobiła reszta chłopaków. Oni wcale tak nie twierdzili , powiedzieli to samo „ To nie twoja wina,każdy na twoim miejscu by tak postąpił” .
- mogę do niego wejść? - zapytałaś spokojniejsza.
- tak oczywiście
Otworzyłaś drzwi do sali , leżał on .. aparatura pykała co dawało dziwne uczucie uszom . Nie lubiłaś nigdy tego dźwięku . Zawsze wybiegałaś gdy to usłyszałaś , ale teraz? Nie mogłaś.
Usiadłaś na krzesełku obok i trzymając rękę Zayna zaczęłaś mówić dławiąc się co chwile łzami.
- Zayn .. ja przepraszam. Mogłam wtedy wysłuchać co miałeś do powiedzenia . To działo się za szybko. Zrobiłabym wszystko , żebyś teraz powiedział ,że wszystko będzie dobrze. Potrzebuje Cię jak nikogo innego . Nie możesz tak po prostu mnie zostawić, ja nie dam sobie rady . Chłopaki Cię potrzebują, wszyscy potrzebujemy. Nie rób nam tego , proszę. Kocham Cię . Ja nie wybaczę sobie tego , jak coś Ci się stanie . Zayn proszę .. - mówiąc patrzyłaś na jego zamknięte powieki z nadzieją , że się poruszą. Jednak bez skutku . Chciałaś zostać dłużej, ale jednak pielęgniarki stanowczo zabraniały. Wyszłaś z sali i usiadłaś na podłogę.
- Chcesz coś do picia lub jedzenia? - powiedział zatroskany jak zawsze Liam .
- nie chce nic – odpowiedziałaś , wpatrując się w białą podłogę.
- on da radę , jest silny. My też damy radę i przebrniemy przez to wszystko . Musi być dobrze – usłyszałaś pocieszające słowa Lou.
- taak – przytaknęłaś
Nagle usłyszeliście ciągły dźwięk wydobywający się z sali w której leżał Zayn. Lekarze i pielęgniarki zaczęli wbiegać po kolei . Szybko zerwaliście się na równe nogi i podeszliście do otwartych drzwi . Maszyny ucichły , a żaden lekarz , żadna pielęgniarka .. nie spieszyli się już nigdzie. Stwierdzili zgon . Załamani tym faktem nie mogliście uwierzyć w to co słyszycie. Ta pierdolona bezsilność , która zawładnęła Wami wszystkimi była nie do opisania . Zaczęłaś krzyczeć na cały szpital – Zayn nie możesz , proszę niee !
I wtedy obudziłaś się. Wszystko okazało się być potwornym snem , ale zamiast dalej się położyć , pobiegłaś szybko na przedpokój dzwoniąc do chłopaków. m.in. do Harrego. Czy możesz przyjechać.
Od tygodnia byłaś pokłócona z Zaynem przez jedno zdjęcie , na którym był on i jakaś brunetka. Całowali się i wyglądali na szczęśliwych .
- halo? - powiedział Harry
- cześć . Śpicie? - zapytałaś lekko zdenerwowana
- nie a coś się stało? - i wtedy usłyszałaś jak Zayn coś mówi do Harrego . Najwyraźniej był zaniepokojony dzwonieniem o tak późnej porze. W końcu była 12 w nocy.
- stało się , żałuje czegoś i muszę to naprawić. - powiedziałaś , a łzy zaczęły Ci spływać po policzkach.
- mam po Ciebie przyjechać? - zapytał Harry.
To się nazywała prawdziwa przyjaźń, nie ważne gdzie , nie ważne kiedy i o której godzinie oni mogli przyjechać po Ciebie w każdej chwili . Bez względu na wszystko .
- jeżeli możesz .
- zaraz będe.
Ty w tym czasie poszłaś jeszcze do kuchni napić się czegoś zimnego . Ten sen był straszny i wyrwał by każdego ze snu na równe nogi. Nie chciałaś , żeby takie coś się zdarzyło , tydzień ledwo co przetrwałaś bez swojego ukochanego , a co dopiero całe życie.
Po 10 minutach zatrąbił pod domem Harry .
Wybiegłaś z domu i wsiadłaś do jego auta.
- zaskoczyłaś mnie tym telefonem- zaczął chłopak , źdzwiony ewidentnie zachowaniem .
- miałam straszny sen , to wszystko działo się tak szybko ..przepraszam ,że tak późno zadzwoniłam i wyciągnęłam Cię z domu .
- nic się nie stało , w końcu jesteśmy przyjaciółmi, a przyjaciele muszą sobie pomagać – te słowa wypowiedziane przez Harrego były pocieszeniem dla Ciebie. Nie codziennie spotyka się takich przyjaciół , którzy wesprą w trudnych chwilach .
Gdy dojechaliście , wysiadłaś z samochodu . Razem z chłopakiem udaliście się do domu.
Przywitałaś się ze wszystkimi,ale nie widziałaś nigdzie Zayna.
- gdzie Zayn? - spytałaś poddenerwowana
- u siebie – odpowiedział Niall zajadając się kanapką . Na sam widok , aż chciało się śmiać.
Bez zastanowienia pobiegłaś na górę do pokoju ukochanego , nie pukając weszłaś. Zobaczyłaś jego siedzącego na łóżku i wpatrującego się w okno.
- chce być sam – usłyszałaś
- Ja przepraszam – zaczęłaś.
Pewien sen pokazał mi co tracę. Zayn , ja nie potrafię bez Ciebie żyć. Ten tydzień był okropny . Przepraszam,że Cię nie wysłuchałam.Mimo tego zdjęcia , ja nie potrafię bez Ciebie wytrzymać. Brakuje mi Ciebie - mówiłaś wpatrując się w obracającego się Zayna.
- Nie . To ja przepraszam. Byłem dupkiem , nie wiedziałem co tracę. Kocham Cię i to się nie zmieni . Obiecuje , że nigdy więcej nie będe się całował z jakąś inną klejącą się do mnie laską. - wstał i podszedł do Ciebie kładąc ręce na Twoją talię. Złożył przy tym cudowny pocałunek na Twoich ustach.
- Tak bardzo mi Ciebie brakowało – powiedziałaś spokojniejsza.
Kocham Cię.
- Ja Ciebie też .
Przytuleni , a zarazem bardzo szczęśliwi , że wreszcie się wszystko ułożyło zeszliście na dół , a chłopaki widząc was razem, byli zadowoleni.
Ta kłótnia wzmocniła Wasz związek. Właśnie przeprowadziłaś się do chłopaka , którego kochasz i któremu ufasz. Teraz nie popełnisz tego samego błędu i masz nadzieję , że on też.
______________________________________________________________________________
Więc jak napisałam notce niżej będę dodawać tutaj imaginy i to jest pierwszy .
Jeżeli znajdzie się przynajmniej 15 komentarzy będzie następny .
Komentujcie,bo to daje zapał do pracy, a jeżeli masz skrytykować to też komentuj . Każdy komentarz przyjme :) 

7 komentarzy:

  1. Fajny jest ! :D będę odwiedzała częściej :) zapraszam do mnie http://trjo.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  2. kurcze, naprawdę dobra jesteś. natchnęłaś mnie i sama zacznę chyba wstawiać coś do internetu. sama piszę książkę. ;)

    OdpowiedzUsuń
  3. Wow, to było coś. Imagin pełen emocji i wszelkich uczuć, co przykuło moją uwagę i z zapartym tchem czytałam do końca :D Podobało mi się. Już myślałam, że naprawdę umarł, ale na szczęście to był tylko koszmar i wszystko się dobrze skończyło :) Życzę dużo weny i chęci, by pisać więcej takich świetnych imaginów. Pozdrawiam.

    W wolnej chwili zapraszam również do siebie ;) http://skip-the-sky.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  4. Nie jestem fanką id, ale przeczytałam tak z czystej ciekawości. I wiesz co Ci powiem? To jest świetne. Na prawdę mi się spodobało ^^

    OdpowiedzUsuń